AVRUPA'DA NASIL IS BULDUM?

Öncelikle Çekya’da yapmış olduğum evvelki iş görüşmelerinden bahsetmek istiyorum. (Türkiye’de hatırı sayılır miktarda gerçekleştirmiş olduğum iş görüşmelerini ilerleyen yazılarda belki ayrıca bir toparlarız.)

Bunlardan ilki yaklaşık olarak altı ay önce olmustu. Başvurduğum bu pozisyon, biraz daha bilimsel sınıfta yer alan bir iş kolunda yer alıyordu. İş ilanına dair kısaca bahsetmek gerekirse; elektron mikroskobu üreten ve satış faaliyetleri konusunda da Avrupa'da yer alan distribütörlerini destekleyen bir Çek firması idi. Uluslararası itibarı fena sayılmazdı. Daha önceki yazımda belirttiğimin aksine bu pozisyonu job.sz ilanlarından bulmuştum, hükümet portalından değil.

Görüşmeye çağırılmamın öncesinde başvurumun hemen akabinde şirket tarafıma 10 adet soru iceren bir liste göndermişti. Bu soru listesi insan kaynakları ve teknik konularda eşit olarak dağılıyordu. Tabi bu teknik sorular terleten, ciddi anlamda “teknik” sorular idi, bunu kesinlikle belirtmem gerekiyor. Yani biraz bilgi sahibi olmak ile derin bilgi sahibi olmanın arasındaki en ala farkı sanırım bu sorularda görmüştüm. Çünkü söz konusu pozisyon aslında bu bilgilere aynı anda sahip olmayı  gerektiriyordu. Yani elektron mikroskobunu kullanma kabiliyetiniz yanında örnek hazırlama, görüntü alma teknikleri, sağlıklı elde edilemeyen görüntülerin nasıl müşteri talebine göre düzeltilebileceğinden tutun, kongrelerde sunumlar yapmayı, Avrupa'daki firmalara satış desteği sağlamayı barındıran, buradan da tutuverin cihazın herhangi bir problemi olduğunda nasıl davranmanızı bilmenizi gerektiren bir tür dehşet detaylı iş tanımı söz konusu idi. Tabi bunlara paralel de maaşları oluyor bu işlerin, orası ayrı bir konu. Ancak konuya değinmişken şunu söyleyebilirim ki Brno’da yeni mezun iş ilanları 20.000-25.000 Çek Korunası (CZK) civarında seyrediyor. Pozisyonun sunduğu sorumluluk seviyesi arttıkça bu miktarlar 30.000 CZK, 40.000 CZK şeklinde devam ediyor. Pozisyon orta-üst yönetim kulvarında olduğunda ise uluslarası bir firmada alacağımız maaşlar yaklaşık olarak bu bölgede 40-70.000 CZK arasında değişiyor. Genellikle 70.000 CZK ve üzerindeki miktarlar ise üst yönetim kadrolarında, yüksek teknik bilgi içeren işlerde, ciddi bilgi birikimi gereken operatör pozisyonlarında karşılaşılabiliyor diye uzar gider. Ancak unutmamak gerekir ki Brno endüstriyel bir kent, dolayısıyla maaşlar Çekya ortalamasının bir tık üzerinde seyrediyor diyebiliriz. Hesaplamalarda bunu da dikkate almak gerekecektir. Velhasıl zor da olsa cevaplayıp gönderdim bu soruların potansiyel cevaplarını. Aradan kısa bir zaman geçtikten sonra da görüşme için geri dönüş alıp randevu gününü ve saatini kararlaştırdık.

Neyse efendim, tren biletimi aldım düştüm Brno’nun yollarına. Mütabakata vardığımız saatten yaklaşık on dakika kadar önce şirkette olmayı planlıyordum ancak evdeki hesap çarşıya uymadı. Şirketin iki ayrı binası olduğu bilgisini taksi şöförüne iletmeme ve bizim özellikle belirttiğim adrese gitmemiz gerektiğini de belirtmeme rağmen diğer binaya tam saatinde yetiştim. Aradan 15 dakika kadar geçtikten sonra yanlış binada olduğumu farkedip yeniden koyuldum yollara. Derken zaten aradan yarım saate yakın bir süre geçmiş oldu böylece. Görüşmeye cillop gibi geç kalmıştım bile. Neyse, asıl binaya ulaştığımda anlaştığımız saatten 45 dakika kadar ilerideydim. 😊 Her işte bir hayır vardır deyip geçtim güvenlikten. Daha ilk soğuk yaklaşım kapıda güvenlikte yüzüme kapı gibi çarpmıştı. Görüşmem gereken kişinin ismini verdiğimde güvenliğin tepkisi “isim.. eee?” şeklinde oldu tabi. Haklı olarak hemen görüşmem gereken kişinin tam bilgilerini verdim. Falan derken sorumlu kişi gelip beni aldı. Görüşme aslında kapıda buluşmamızın hemen ardından başlamıştı. Yolculuk nasıl geçti, neden geç kaldınız, herhangi bir sorun mu yaşadınız vs. gibi sorular ardı ardına gelirken doğal olarak rahatsız olmuştum. Tabi ki geç kaldığım için çok haklı tripleri vardı ama arkadaş dedim ya taksici farklı adrese getirdi diye.. Belki de yabancı olduğum için biraz duygusal yaklaştım olaylara, profesyonelliği bir yana bırakıp.. 😊

Görüşme odasına girdiğimde bölüm şefi, insan kaynakları uzmanı ve bölüm müdürü odada yerlerini almış durumdalardı. Kısa bir tanışma bölümü ardından biraz kendinizden bahseder misiniz soruları başlamıştı. Bu soruları klasik IK soruları takip ediyordu. Sizi ne/neler motive eder, eksiklerinizi bize anlatabilir misiniz, güçlü yanlarınız nelerdir vs. vs. Belki aramızdan birçoğu bana katılmayacak ama bana bu kısımlar açıkca belirteliyim ki biraz tiyatral geliyor. Ya da biraz abartıldığını düşünüyorum bazen. Keşke gerçekten amaca uygun, özetle yormadan, gerçekten işe yarayacak kısımlardan oluşan, konuşma havasında bir soru listesi hazırlasalar diyorum içimden. Adayları kendilerini güzel bir planın parçası olduğunu gösterecek planlar yapsalar diyorum, daha gerçekçi. Bazen öylesine belli oluyor ki bu tiyatral kısım, şevkiniz bir anda kayboluverebiliyor. Neyse, işin daha gerçekçi kısmı ise teknik olan mülakat. Soyut konulardan ziyade, somuta yönelik yaklaşımların yer aldığı, elle tutuabilir konuların konuşulduğu bu bölümü daha sıcak buluyorum ben. 😊 Teknik olarak gelen sorulardan ilkinde numune hazırlama ve cihaza uygun şekilde konumlandırma bilgilerim sınandı. Bunun ardından, daha teknik olan bir başka soruda kaplama yöntemini hangi molekül yardımı ile yaparsam yöntemin daha avantajlı olacağı soruldu. Genel geçer cevaplarım onları pek mutlu etmedi herhalde ki görüşmenin hemen ardından (1-2 gün sonra), yeterli tecrübeye sahip olmadığım sebebiyle bir sonraki görüşmeye kabul edilemediğimi e-posta ile öğrendim. Bir sonraki görüşmede kurumsal yönetici karşısında adaylara önceden verilen bir konuda sunum yapılacaktı. Tabi bu aşamayı hiç göremediğim için konuya devam edemeyeceğim 😊.

Aradan geçen yarım sene ardından, anlattığım gibi yeniden iş görüşmelerine başladığımda sıradaki durağım alanıma daha yakın olan Kalite departmanında yer alan bir pozisyon idi; kalite mühendisliği. Fakat bu sefer endüstrimiz daha ciddi, dinamik ve her zamankinden daha az hata kaldırabilecek bir sektör zinciri idi, Otomotiv! Başlarda Avrupa’da otomotiv sektöründe mühendis olarak çalışma fikri gözümde Everest olduysa da, zamanla alışmaya başladığımı rahatlıkla söyleyebilirim. (İlerleyen yazılarda bunları konuşacağız.)

Gelelim firma ile olan ilk yazışmalarımıza, temasımıza. Başvurumu daha önceki yazida belirttiğim gibi hükümet portalında bulmuş olduğum e-posta üzerinden gerçekleştirmiştim. Bu talebime şirket hemen geri dönmüş yapmış, çalışma iznimin olup olmadığı konusunda sorular yönlendirmişti. Vermiş olduğum yeterli cevaplar ardından şirket yetkilisi uzak olan mesafenin işe geliş gidişim konusunda problem yaratacağını belirterek şirkete yakın bir lokasyona taşınabilme ihtimalimin olup olmadığını sorgulamıştı. Ben de eğer görüşme ayarlama imkanımız var ise bu konularda detaylı açıklamalar yapabileceğimi belirtip bir nevi randevu koparabilmek için fırsat kolluyordum. Nihayetinde randevuyu koparmıştım, gelecek hafta görüşmede olacaktım. Hemen görüşmede gelmesi muhtemel konulardan biraz teorik çalışmalar yaptım. Pratikte sahip olduğum bilgi üzerine teoride sağlayacağım anlatım gücü iş görüşmesinde etkili olacaktır diye düşündüm, lakin öyle de oldu..

Şirket güvenliğine geldiğimde görüşme saatimizin bu sefer de bir saat gerisindeydim. Bu sefer de erken gelmiştim görüşmeye. Hemen e-posta ile bilgilendirme yapıp, erken bir görüşme ihtimalimiz olup olmadığını sordum. Daha soruma cevap almadan, “buraya kadar uzaklardan gelmişim, adamların cevabını niye bekliyorum ki, dalayım içeriye!” dediğimi hatırlıyorum. Güvenlik gerekli telefon görüşmesi esnasında eliyle “1 saat sonra, 1 saat sonra” dediğinde, “biliyorum, biliyorum, ama acil girmem lazım 😊” şeklinde cevap verdiğimde kızgın IK sağolsun içeriye erkenden alıvermişti beni. Durum böyle olunca, yukarıda beklemeye koyuldum. Sorumlu geldiğinde özürlerimi ileterek son dönüş trenini yakalayabilmem için bu hareketi yapmış olduğumu özellikle belirttim.

İçeriye girdiğimde IK uzmanı ve sorumlusu, Kalite müdürü, Proses müdürü sırayla kendilerini tanıttılar. Bu görüşmede IK konuyu fazla dallanıp budaklandırmadan şirketi özetle tanıttı, üretim hatlarından, üretim kapasitelerinden ve yakın zamanda yapmayı planladıkları atılımlardan bahsetti. Açıkcası bu hoşuma gitti çünkü daha önceki görüşmelerde şirketlerin yakın gelecekte planladıkları aktiviteleri/atılımları sunduklarına pek denk gelmemiştim (pek azı dışında). Ardından benim hikayemi dinlemek istediklerini belirttiler. Kendimi tanıttıktan sonra özgeçmişimden tam olarak anlamadıkları bölüm üzerinden birkaç soru sordular. Konulara açıklık getirdikten sonra teknik konudan alana ilişkin sorular başladı. FMEA (Failure Mode and Effect Analysis), PPAP (Production Part Approval Process), 8D, PDCA gibi konularda olan tecrübelerimi paylaşmamı, birer analiz örneği sunmamı istediler. Bu sunumları yaptıktan ve soruları da hızlı ve başarılı biçimde cevaplandırdıktan sonra sanki bu işten olumlu dönüş olacağını hissetmiş olacağım ki eşime “bu sefer bu iş oldu” demiştim görüşmenin sona ermesinin hemen ardından.😊 Eve döndükten sonra içimdeki yusufçuklar farklı bir biçimde havalanıyor, ellerim falan şaka bir yana terliyor, terliyordu 😊. Velhasıl, beklenen haber bir hafta sonra geldi. Teklif e-postasında işe kabul edildiğim yazıyordu. Bu e-postanın içeriğinde senelik maaş hareketlerime dair bilgilendirme, şirketin sunduğu haklar, kontrat tipi, geçerlilik tarihi gibi bilgiler yer alıyordu. İncelemeler ardından teklifi kabul ettiğimi belirten e-postamı gönderdim.  

Ve boylece is basvuru surecim tamamlanmis oldu. Su an isyerindeki 2 haftami doldurdum. Baslama sureci, izinler, blue card basvurusu, imkan ve olanaklar hakkinda ilerleyen yazilarda yeniden bulusmak uzere.

Sevgiler..

Devam yazilari:

-Yurtdisinda Ise Baslama Evraklari
-Cek Cumhuriyetinde Ise Baslamak

- Cekya'da Ilk Is Gunum