MEMURİYETTEN İSTİFA ETTİM (GEZGİN OLMAK İÇİN DEĞİL)

İki sene kadar önce eşimle yurtdışına taşınmaya karar verdik. Ben Kimyager olarak kamu sektöründeydim; eşim ise Arge ve Kalite Sorumlusu olarak özel sektörde. Bu yazıda bu kararımızın tüm sebeplerinden bahsetmeyeceğim, o başka bir yazının konusu olsun.

Ben henüz 4 senelik kamu personeliydim ve eğer 5 yılım dolarsa mazeretsiz 1 sene ücretsiz izin alabilecektim. Bu durumda en azından birimizin işinden istifa etmeden gitme şansı ve  eğer 1 sene sonra olur da dönersek iş garantisi olacaktı. Ancak 5.senemi bitirmemi beklememiz gerekiyordu. İkimiz de işlerimizden aşırı mutsuzduk ve ayrıca eşimin askerlik tecil süresi 8-9 aya bitecek ve bu sefer de eşime askerlik yolu da gözükecekti. Benim 5 yılı doldurma sürem ile birlikte yaklaşık 2 yılı bulacak olan askerlik sonrasını beklersek de "rahatlığa alışıp konfor alanımızı  bırakmaktan vazgeçer miyiz" diye korkuyorduk. Bu yüzden de eğer bir şans çıkarsa önden eşimin gitmesine, benim de o arada tez aşamasında olduğum yüksek lisansımı bitirmeme ve başvurular yapmama karar verdik. 

Taşınma kararı aldıktan sonra eşim 1 sene kadar Avrupa'da birçok işyerine ve Doktora programı için de okullara başvurdu. (Bu başvuruları hakkındaki yazı da şurada) Nihayet birkaç üniversiteden dönüşler gelmeye başladı. Oturup epeyce düşündük. Bazı ülkelerde  okul ücreti yoktu ama hayat aşırı pahalıydı ve burs alma şansı da düşüktü. Bazı ülkelerde ise yüksek okul ücretleri vardı ama okul size burs da verebiliyordu, ayrıca yaşam pahalılığı da daha düşüktü. Çok ciddi hesaplar yaptık. İkimiz de işinden ayrılınca ve maaşlar gidince elimizdeki bizi ne kadar götürür? Biterse dönmek zorunda kalır mıyız orada iş bulabilir miyiz? Okul ve part-time işi bir arada götürebilir veya part-time dan kazandığımız ile geçinebilir miyiz? Olur da yapamaz da dönersek sevmediğimiz o işlerimize dönebilir veya yeni iş bulabilir miyiz? Ben tekrar KPSS'ye girmek zorunda kalır mıyım? Bedelli askerlik işini nasıl halledebiliriz? Bunlar kafamızdaki soruların sadece %1 lik kısmıydı.

Aldık elimize kağıdı kalemi ve onlarca artı-eksi listeleri hazırladık. Sonunda Çek Cumhuriyeti'ne karar verdik. Orta seviye bir Avrupa ülkesi ve hiç olmadı basamak olarak düşünür ve ileride daha iyi bir ülkeye geçeriz diye kararlaştırarak vize işlemlerine başladık. "Başladık" diyorum ama ben sadece yardımcı oluyordum eşimin işlemlerine. 

Ve sonunda eşimi uğurladım yeni bir hayata :) Bu kısım bizim için epey hüzünlü oldu. Eşim Çekya'da tek başına doktora programına başlayıp alışmaya çalışırken ben de sevmediğim işime devam ediyor ve bir yandan da 4 ay sonraki ara dönem doktora öğrencisi alımına yetişmek için mezun olmaya çalışıyordum.

Eşim çalışma vizesi ile değil, eğitim amaçlı uzun dönem vize ile gittiği için eş durumundan benim de yanına gitme şansım yoktu. Çalışma vizesi olsa uzun dönem vize bana da direkt verilebilir ve böylece ücretsiz iznimi alıp Çekya'ya gelip direkt burada başvurularımı yapabilirdim. Veya iş-okul olmasa bile eşim kaldığı sürece ülkede kalabilirdim. Şu durumda tek şansım benim de ya bir iş ya bir okul bulmamdı. Yoksa 4 senelik eğitimi boyunca sadece turistik vize alarak ve sınırlı sürede yanına gidebilirdim.

Ocak'ta ara dönem öğrenci alımı oluyordu ve ona yetişmek için elimden geleni yapmalıydım. O zamana dek biriktirdiğim tüm yıllık izinlerimi kullandım ve oturup tezimi yazdım. Tez bitti ama prosedürler bitmiyordu. Seminer verilmesi gerekiyordu ama ensitütü yönetimi seminer verecek öğrencileri biriktirip sadece ayda bir yaptırıyordu. Tez yazmayan insan o dönemlerin stresini, psikolojisini bilemez.. Neyse seminer günü geldi, herşey hazır. Bir tek şey hariç.. Danışman hocam yok! Her öğrencinin danışmanının o salonda olması gerekiyor ve semineri değerlendirmesi gerekiyordu. Benim danışmanım gelemeyince bana sunumu yaptırtmadılar.  Ocak ayının ilk haftasına ötelendi seminerim ve ben "semineri hemen verip haftasında da savunmamı yapar, diplomayı alırım" diye düşünürken bana seminer ile savunma arasında minimum 3 hafta olacağı söylendi! O an pes etme noktasına geldim diyebilirim. Bahar dönemi doktora şansı benim için tamamen bitmişti. 

2018 Şubat ayında hem diplomamı aldım hem de memuriyette 5.yılımı doldurdum. İlk yaptığım şey de 3 ay ücretsiz izin alıp Çekya'ya gelmek oldu. Tabiki öyle yazdığım kadar kolay olmadı bu. Çekya en zor vize veren yerlerden biri. Ayrıca gideceğiniz ülkeden birinci derece akrabanız varsa mutlaka "davetiye" istiyorlar. Tanıdıklarınızı ziyaret etmeyecek bile olsanız "konsolosluk kıllık çıkarabilir" diyerekten sizden o belgeyi almadan başvurunuzu kabul etmiyor VFS GLOBAL firması. Bu konuda içimi ekşisözlük'te dökmüştüm.  

Ve daha önce de dediğim gibi çok zor vize veren Çekya aynı zamanda çok da cimri. Kısa dönem vize 90 güne kadar verilebiliyor. Ancak "tamamen kişisel banka hesabınızdaki paraya göre " sizi değerlendirerek paranız kadar vize veriyor :)) Eşim de orada olmasına rağmen bana 56 gün vermişlerdi. 

O arada gitmişken 2018-2019 güz dönemi doktora için başvurularımı da yaptım. Vize bitince de dönüp işime başladım. Döndükten 3 ay sonra güzel haberi aldım, kabul edilmiştim. Hemen vize başvurularına başladım ve ücretsiz izin talebimi yazdım. Malum önceden kullanılmamış 9 ay ücretsiz izin hakkım vardı. Onu da kullanacaktım, o arada da bir eğitim yılını beraber geçirip duruma bakacaktık. Sonrasında yaz dönemine denk gelen ücretsiz izin hakkımın bitişiyle jübilemi yapmaya gelip 3-4  ay daha Türkiye'deki işimde çalışacaktım. 

John Lennon'un dediği gibi "Hayat, siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir." Daha önce 3 haftada imzalanmış olan ücretsiz izin talebim 2 ayı geçmiş ve halen imzalanmamıştı. Bir dilekçeye normalde bildiğim kadarıyla 1 ayda dönüş yapılmak zorunda. Ancak iki ayı geçmesine rağmen ne olumlu ne olumsuz bir dönüş vardı. Aradığım kişiler sürekli haftaya-haftaya diyerek (eski bir deyişle "bugün git yarın gel") bekletiyorlardı. Eğitim dönemim başlamıştı ve 3 hafta kaçırmıştım. Vizem onaylandığı için (Uzun dönem vizeler sadece konsolosluktan alınabiliyor) Ankara'ya gidip vizemi almış ve bağlı olduğum Bakanlık'a da son bir şans gidip yeni bir dilekçe vermiş, birçok amirle görüşmeye çalışmıştım. Bir ücretsiz izin talebinin illa Bakan tarafından imzalanması gerekliliği çok saçma çünkü Bakan'ın bir sürü başka önemli işleri vardı, birleştirilen 2 Bakanlık arası mekik dokuyordu ve o arada onlarca izin bekleyen personel mağdur oluyordu. Bana "artık bu hafta kesin imzalatırız merak etme" dedikleri gün son hazırlıklarımı yapmak üzere rapor aldım, hafta bitti izinden ses yok, uçuş günü geldi. Buradan sonrasını kısaca özetleyeyim: O izinden bir umut çıkmayacağını anladım, beklemek boşunaydı. Bastım geldim ve eğitimime başladım. Bir memurun 10 gün işe gelmemesi "memuriyetten çekilme" anlamına geliyor. Ankara'daki bir üst amirimin  bu şekilde her yolu denediğim halde memuriyetimi kaybedecek olmam içine sinmedi. Bu yüzden "eğer olur da dönmek istersen dönüşün daha kolay olması için istifa vererek kendi rızanla ayrılmış olmalısın" dedi. Vee sonunda 1 sene sonra yazmayı planlamış olduğum dilekçeyi yazıp gönderdim.

Eğer "istifa dilekçesi" örneğine ihtiyacı olan bir memur arkadaşım varsa diye dilekçe örneğini buraya ekledim.

Netice ne oldu derseniz henüz ben de bilmiyorum. Bugün buraya geleli bir ayı geçti. İstifanın onaylanması nasıl bir şey? Sonrasında yapılması, teslim edilmesi gereken şeyler var mı? (Ben rapor almadan önce üzerime zimmetli herşeyi teslim etmiştim, olur da istifa durumu oluşursa teslim etmeye geri dönmek zorunda kalmayayım diye)

Hepsini önümüzdeki günlerde beraber öğreneceğiz..

Şimdilik bu kadar..

Sevgiler,

Devami icin tiklayiniz. 

Instagram sayfamiz: kitalaratlasi